Vlora Ademi
Dikur
dimnit e vishja pallton
me fjollat e borës vallzoja nëpër natë
ndigjoja “I’m sailing…” kur udhëtoja larg
dhe dëshirën m’e pushtue lirinë
ia kallxoja veç arushit jeshil.
Sot
e kuqja m’ngjan në pafajësinë e lojnave t’fëminisë
dhe frikën e qortimit
Dhe prap kthehem për pak atje
Kthehem
sa me u matë me besnikinë e arushit
të bardhën e borës
dhe ngjyrën e lirisë.
