Poezi nga: James Russell Lowell
Përktheu: Maksim Rakipaj
Jo vërtet, s’ka besë kjo shoqëri;
Bukë të kërkova, gur më dhe ti;
Jam i uritur dhe nuk gjej njeri
Të ndajmë mish, gëzim apo trishtim;
S’gjeta dot çka dola të shoh pagdhirë,
Burra të vërtetë, gra me shpirt të pasur
Me ndjenjat më të thella për të dashur,
Me qënë një shpirt në bashkim të lirë.
Mjerisht! Kjo dëshirë e lartë, kjo shpresë,
Ky mall i shpirtit për vëllazërim,
Çka na bën më të mençur dhe të dlirë,
Të kthehet pas, e brengosur të vdesë?
Veç shpresa rri dhe lutet kryeposhtë:
“Bukën e përditëshme falna, Zot!”
