Rritja e një fëmije në botën e sotme të shpejtë dhe konkurruese nuk është një detyrë e lehtë. Ndërsa shumë prindër theksojnë notat dhe aktivitetet jashtëshkollore, inteligjenca emocionale shpesh neglizhohet.
Çfarë bëjnë ndryshe prindërit që rritin fëmijë emocionalisht inteligjentë? Pas studimit të më shumë se 200 relacioneve prind-fëmijë dhe aplikimit të zakoneve të shëndetshme për fëmijën e saj, konsulentja e prindërve Reema Raouda zbuloi shtatë strategji që këta prindër adoptojnë që në moshë të re.
Ata e kuptojnë fuqinë e heshtjes
Heshtja është mjeti i tyre, jo zbrazëtia. Kur fëmija i tyre është i mërzitur, ata nuk e mbytin me fjalë, por qëndrojnë me të në heshtje, duke i dhënë ngushëllim me praninë e tyre. Heshtja i jep fëmijës hapësirë për të përpunuar ndjenjat e tij dhe për të zhvilluar besimin në intuitën e tij.
Ata emërtojnë emocionet e tyre herët dhe shpesh (veçanërisht të tyret)
Prindërit shprehin hapur emocionet e tyre, duke thënë gjëra të tilla si: “Ndihem i frustruar” ose “Jam shumë i lumtur”. Në këtë mënyrë, ata u mësojnë fëmijëve ndërgjegjësimin emocional dhe u japin atyre mjete për të shprehur ndjenjat e tyre. Fëmija mëson se emocionet janë normale dhe se ai mund t’i ndajë lirshëm ato, në vend që t’i shtypë ato.
Ata u kërkojnë falje fëmijëve
Kur bëjnë gabime, këta prindër kërkojnë falje, duke treguar se gabimet janë pjesë e jetës dhe se marrja e përgjegjësisë është një shenjë force. Një falje ndërton besim dhe respekt dhe i tregon fëmijës se si të riparojë marrëdhëniet dhe të respektojë ndjenjat e të tjerëve.
Ata nuk detyrojnë fjalët “të lutem”, “faleminderit” ose “më fal”
Edhe pse në pamje të parë tingëllon e pazakontë, këta prindër e kuptojnë se mirësia dhe respekti nuk mund të imponohen. Në vend që ta detyrojnë fëmijën, ata vetë japin shembull. Nëse fëmija harron të thotë “faleminderit”, prindi e thotë atë në vend të tij, duke besuar se fëmija përfundimisht do të adoptojë modelin.
Nuk i hedhin poshtë shqetësimet dhe problemet e vogla
Qoftë një lodër e humbur apo një keqkuptim me një mik, këta prindër i marrin seriozisht shqetësimet e fëmijës së tyre. Duke vërtetuar ndjenjat e fëmijës, ata tregojnë se emocionet janë të rëndësishme, duke forcuar kështu vetëbesimin e fëmijës, sigurinë emocionale dhe ndjenjën e respektit.
Jo gjithmonë ofrojnë zgjidhje
Në vend që ta zgjidhin problemin menjëherë, prindërit inkurajojnë fëmijët të marrin vendimet e tyre. Për shembull, në vend që të thonë se çfarë duhet bërë, ata pyesin: “Çfarë mendoni se duhet bërë?” Kjo qasje zhvillon të menduarit kritik, besimin dhe pavarësinë.
Ata përqafojnë mërzinë
Prindërit e lejojnë fëmijën të përjetojë mërzinë sepse stimulon kreativitetin dhe aftësinë për të rregulluar. Fëmija mëson të shijojë shoqërinë e tij dhe të gjejë gëzim në momente të thjeshta, si të shikojë nga dritarja e makinës në vend që të përdorë një ekran.
