Jamarbër Marko
Unë u ktheva
Për të parë një lot që mund të bjerë kudo
Nuk u ktheva
Për të hyrë në një buzëqeshje
Nuk u ktheva
Për të provuar se kam ditur gjithcka
As për të hequr një kokrrizë pluhuri
Që rëndon pezull mbi hapsirën e moskuptimit
Unë nuk u ktheva
Për të ndier tingujt dhe frymëmarrjen e emocionit
Nuk do të kthehesha
Për të marrë çka më takonte
Nuk u ktheva te ditët që lashë
Se e dija që ishte e pamundur
Nuk do të kthehesha
Për të provuar po atë gjë
Që kanë jetuar të tjerët
