Poezi nga: Robert Frost
Përktheu: Kujtim Morina
Kaluan shumë vite
Më në fund një trokitje
U kujtova për derën
Që nuk kishte dry.
Fika dritën
Eca n’majë t’gishtave
Ngrita të dyja duart
Drejt derës me lutje
Por trokitja u dëgjua përsëri
Dritarja ishte e hapur
U ngjita në parvaz
Dhe zbrita duke u kapur.
Prapa pas parvazit
Thirra një “Hyr”
Kujtdo që pas trokitjes
Kishte qenë duke pritur
Kështu me një trokitje
E braktisa kafazin
Për t’iu fshehur botës
Që të mos përballem.
