Sead Zimeri
Filozof
Donald Trump gjithmonë është mburrur se është negociatori më i madh që ka ekzistuar ndonjëherë, duke pretenduar se vetëm ai mund të arrijë marrëveshjen e duhur për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë. Por, nëse trajtimi që i bëri presidentit Volodymyr Zelensky është ndonjë tregues, aftësitë e tij në negociata janë jo vetëm të dobëta—janë thellësisht të rrezikshme. Qasja e tij ndaj Zelenskyt ishte një akt poshtërues, i zhveshur nga çdo normë diplomatike dhe vizion strategjik. Nëse ky është modeli i tij për negociata, atëherë ai është shumë poshtë nivelit minimal të një burrë-shteti serioz.
Më shqetësuese se mungesa e tij e dinjitetit diplomatik është dështimi i tij për të kuptuar kërcënimin ekzistencial që Rusia përbën për Evropën. Mendësia e tij transaksionale, e bazuar në një filozofi biznesi, e pengon ta kuptojë se kjo nuk është një mosmarrëveshje që mund të zgjidhet me një marrëveshje të nxituar. Ky është një konflikt themelor për sovranitetin, sigurinë dhe të ardhmen e kontinentit evropian. Çdo marrëveshje që nuk e pranon këtë realitet nuk mund të merret seriozisht. Madje, një marrëveshje e tillë jo vetëm që do të ishte e padrejtë ndaj Ukrainës, por do ta afronte edhe më shumë Moskën me kufijtë e Evropës, duke krijuar një kërcënim të drejtpërdrejtë dhe të përhershëm për tërë kontinentin.
Takimi në Zyrën Ovale: një tronditje tektonike në politikën botërore
Takimi i fundit midis Trump dhe Zelenskyt në Zyrën Ovale ishte i jashtëzakonshëm—jo për atë që u arrit, por për atë që zbuloi. Administrata Trump, në vend që ta trajtonte Ukrainën si një aleat që po lufton për mbijetesë, u përpoq ta poshtëronte publikisht Zelenskyn, dhe kështu dërgoi një mesazh të qartë në Moskë: Amerika është tani aleate e Putinit.
Në vend që t’i jepte Zelenskyt dinjitetin e një aleati, Trump e reduktoi atë në statusin e një lypësi, duke e detyruar të lutej për mbështetje në një mënyrë që i shërbeu drejtpërdrejt propagandës ruse. Me këtë veprim, Trump jo vetëm që e minoi Ukrainën, por i dërgoi një sinjal të qartë botës se Shtetet e Bashkuara nuk qëndrojnë më pas aleatëve të tyre.
Ky moment shënoi një ndryshim të thellë në politikën botërore. Demokracitë nuk mund të mbështeten më tek Shtetet e Bashkuara për mbrojtje. Garancitë e heshtura të sigurisë, të cilat e kanë mbajtur të bashkuar aleancën transatlantike për dekada, tani po shemben—jo për shkak të ndonjë kërcënimi të jashtëm, por sepse vetë presidenti amerikan po i afrohet hapur forcave autoritare. Kjo nuk është thjesht një fyerje ndaj Ukrainës—është një tradhti ndaj parimeve mbi të cilat është ndërtuar rendi ndërkombëtar që prej Luftës së Dytë Botërore.
Gatishmëria e Trump-it për ta degraduar një aleat në skenën globale nuk është thjesht një gafë diplomatike—është një katastrofë strategjike. Ai e forcon Rusinë, duke i dërguar Putinit sinjalin se Uashingtoni nuk është më një pengesë për ambiciet e tij. Ai dobëson sigurinë e Evropës duke krijuar paqartësi mbi angazhimet e NATO-s. Dhe ai e izolon Ukrainën, duke e bërë atë më të prekshme ndaj agresionit të ardhshëm rus.
Trump, Putin dhe hipokrizia e akuzës për luftën
Në këtë takim, Trump i tha Zelenskyt se ai “po rrezikonte të shkaktonte Luftën e Tretë Botërore”. Por si mund të jetë kjo e vërtetë, kur Zelensky thjesht po mbron vendin e tij?
Nëse ka dikush që po e shtyn botën drejt një konflikti global, ai është Trump dhe aleati i tij, Putin.
Putini ishte ai që pushtoi Ukrainën, që vrau civilë, që bombardoi qytete dhe u përpoq të shkatërronte sovranitetin e një shteti fqinj. Dhe Trump, duke refuzuar të mbështesë Ukrainën dhe duke e poshtëruar liderin e saj, po e lehtëson rrugën për ambiciet e mëtejshme të Rusisë.
E vërteta është se pa rezistencën e Ukrainës, konflikti do të ishte shumë më afër Evropës sesa është sot. Nëse dikush po e çon botën drejt një përshkallëzimi të rrezikshëm, ai është pikërisht ai që kërkon një “paqë” të nxituar, që do t’i jepte Putinit një fitore strategjike dhe do të inkurajonte agresionin e mëtejshëm rus.
Europa duhet të marrë pëgjegjësinë
Nëse vizioni i Trump-it mbizotëron, Evropa do të mbetet e ekspozuar ndaj një Rusie të fuqizuar. Nëse “paqja” e tij imponohet në Ukrainë, ajo nuk do të jetë paqe fare—do të jetë prologu i një lufte më të madhe.
Evropa e ka kuptuar këtë realitet. Trump, fatkeqësisht, jo. Prandaj, tani Evropa duhet të udhëheqë. Një Ukrainë e lirë është një Evropë e sigurt. Dhe çdo marrëveshje që e injoron këtë fakt nuk është paqe—është dorëzim.
*Shkrimi është shkruar në veçanti për Nistori.com. Të drejtat e botimit i kanë vetëm Nistori dhe autori. Qëndrimet e autorëve jo me domosdoshmëri pajtojnë me politikën redaktuese të portalit.
