MONIKA STAFA
Mes përpjekjes për te mbijetuar ne një vend te varfër dhe mjeran ajo mbeti nje Mbretëreshe jo vetem e bukur. Prej një biblioteke ne Budapest ne mes një perandorie duhet te shkonte ne një vend ku balta te zhytej deri ne kërci ne rrugët e kryeqytetit.
Ne Tirane. Ne Shqipëri. E megjithatë zemra i tha, Po. Sepse ishte e mire. Një njeri i mire qe ne jetën njerëzore është fat edhe ta lexosh kur nuk jeton ne kohen e saj. Geraldine Appony te dehte me mirësinë e saj. Oh, ç’shpirt te bukur kishte! Kur lexoja për te nder dorëshkrime e dokumente te kohës, kuptoja se zemra e saj gjallonte si te ish zemra e një fëmije. Aq e çiltër dhe e mire ish!!
Portrete si ajo, janë qenie te rralla qe i vijnë botes, epokave, historisë apo dhe vendeve e kur vijnë mbeten nje thesar.
Tejet i paçmuar. Hungaria ishte atdheu i saj por vendi ku kish hyre nuse çuditërisht mbeti dashuria e saj.
Shqipëria. Ky vend i shqiponjave. Te jete i shqiponjave valle? Por sot Shqipëria e turperoi.
Dhe ne muret e korridoreve ku vareshin fotot plot drite te saj, ca lote pas atyre shemtive prej balte pashe te rreshqisnin ngadale. E pafat isha une, dukej sikur thoshte nenze Trendafili i Bardhe.
Te pafat dhe keta Zogolle te ngrate! /Panorama/
