20 vet ne ishim
20 vet ushtar.
1 cigare kishim,
Kush me ndez më parë.
Dielli na përvlonte
Etja na kish tharë.
Nga cigarja s’dojshim
Asnjëri me u nda.
Me një za vendosëm
T’hedhim llotari.
Kjo nuk është përrallë
Mos t’ju vijë çudi.
Ai që do t’shtruante
Emrin më madhështor,
Atij do t’i lëshonim
Cigaren në dorë.
Ramë të gjithë në mendime,
S’ishte fort e lehtë.
Emrin më madhështor,
Cili kish me gjet?
Mua m’qeshi fytyra.
Gjeta emrin “Nanë”
Mendova cigaren
Mua do ma lanë.
U lexuan letrat,
nuk kisha fitu.
Nga njëzet, tetëmbëdhjetë
“Nanë” kishin shkru.
Shikum njeni-tjetrin,
fytyrat shprehnin mall,
cigaren e ndezëm,
e thithëm me radhë.
Dielli ma s’përvëlonte,
etjen lamë në një anë,
zemrat na i shëndonte
emni i dashun “Nanë”.
