Johann Wolfgang von Goethe
Sa bukur më ndrin
Natyra përpara!
Si shkëlqen dielli!
Si buzëqesh ara!
Nga secila degë
Shpërthen pranverë
Dhe njëmijë zëra
Nga secila ferrë,
Dhe gaz dhe hare
Nga secili gji.
O tokë, o diell!
O qejf, o magji!
Dashuri, o dashuri,
Si dritë e diellit,
Si retë e mëngjesit
Në kupë të qiellit!
E bekon me hir
Të njomën arë,
Në avull lulesh
Dehet bota mbarë.
O gocë, o gocë,
Sa rëndë të dua!
Si më sheh me sy!
Sa më do ti mua!
Kështu i do lauresha
Këngë edhe erë,
Dhe lule e mëngjesit
Të qiellit merë.
Sa të dua unë
Me kaq padurim,
Ty që djalëri
Dhe këndë e guxim
Për këngë të reja
E valle më dhuron.
Ji prore e lumtur,
Siç më dashuron!
– – – – – – – – – – – – –
Nga gjermanishtja:
Kujtim Shabani
