Daut Dauti
Dënimet për krime të luftës dhe gjenocid kanë hyrë në sisteme juridike jo vetëm për të dënuar kriminelët por edhe për t’i parandaluar këto krime të rënda. Sa i përket rastit të ish Jugosllavisë dënimet e këtyre krimeve janë duke ndodhur në një masë, por parandalimi aspak. Madje, ka shënuar efekt të kundërt. Serbia nuk e ka ndryshuar politikën e cila i ka krijuar krimet kundër njerëzimit, luftës dhe gjenocidit. Në Beograd kjo politikë është në pushtet dhe promovohet nga mediat. Madje, kjo politikë gjenocidale e ka krijuar Republikën Serbe e cila sot ekzekuton politikë edhe më agresive se në kohën kur Mladiqi, Karagjiqi dhe tjerët vepronin pa u penguar nga askush.
Lufta që krijoi gjenocid në Bosnjë e Hercegovinë vazhdonte pa e penguar bashkësia ndërkombëtare. Duke mos e penguar, Serbia inkurajohej të vazhdonte krimin. Në Britani të Madhe politika e atëhershme konzervative ishte tejet indiferfente me atë që ndodhte në ish Jugosllavi. Madje, dërgonte emisarë, siç ishte Lord Carrington, i cili haptas e mbante anën e Serbisë. Në këtë kohë personalitete të njohura britanike shërbenin si këshilltarë të Beogradit dhe udhëheqësve që po e krijonin Republikën Serbe në Bosnjë.
Bota, sidomos Britania, imponuan embargo të armëve ndaj palëve në konflikt. Kjo ishte sa për t’i dënuar ata që luftonin kundër Serbisë për shkak se Serbinë nuk e godiste aspak embargoja. Serbia e kishte tërë armatimin e Jugosllavisë. Personalitetet, siç ishin Reginald Hibbert dhe Noel Malcolm, që e kritikonin këtë çasje të gabuar, theksonin se pasi që nuk po intervenohet për ndaljen e gjakderdhjes, le t’i armatosim ata që nuk kanë armë në mënyrë që Serbia të hasë në kundërshtarë të barabartë. Por, as kjo nuk ndodhte. Kjo politikë në Evropë dhe botë ndryshoi vetëm kur në pushtet erdhën laburistët në krye me Tony Blair-in.
Krimet në Bosnjë dhe Kroaci kanë ndodhur para syve të ndërkombëtarëve dhe në një masë të madhë per shkak se ata nuk intervenonin. Pasi që bota nuk intervenonte, Mladiqi dhe Karagjiqi nuk shihnin ndonjë problem në punët e tyre vrasëse. Qëndrimi i kësaj bashkësi edhe sot është pothuaj i njejtë. Ata e dijnë që politika gjenocidale e Millosheviqit është ende në pushtet. Pra, e dijnë që Serbia nuk ka ndryshuar, por nuk ndalen së investuari në këtë vend dhe duke e lavdëruar politikën e sotme kinse ka sjellur ndryshime. Ndryshime të politikës serbe ndaj fqinjëve nuk ka aspak. Ky vend ende vazhdon t’i kërcënoj fqinjët me luftë dhe destabilizim të Ballkanit.
Prandaj, pasi që politika fashiste në Beograd nuk ka nndryshuar, Mladiqi që u dënua dje, në Serbi është hero dhe këtë e vërteton edhe qëndrimi zyrtar i Beogradit. Mos të flasim për Republikën Serbe të cilën e ka krijuar ky kriminel se aty ai është më shumë se hero.
Gjykata në Hagë është duke kryer vetëm punën e saj juridike. Kjo punë i dënon kriminelët e luftës dhe ata që kanë kryer gjenocid, por nuk e ndryshon gjendjen në Serbi ku ideologjia fashiste është e paprekur. Prandaj, kjo gjykatë krijon heronj në këtë vend fashist. Puna për denacifikimin e Serbisë nuk ka ndodhur.