Daniela Sieff
Pasi të kemi pësuar plagë psikologjike, nënkupton që trupat dhe mendjet tona të mësojnë nga ajo që ka ndodhur dhe të bëjnë gjithçka që munden për të mos u plagosur në mënyrë të ngjashme përsëri.
Sidoqoftë, vendosmëria jonë për të mos u traumatizuar krijon rreziqe të reja. Jo vetëm që jemi në rrezik të perceptimit të kërcënimeve të lehta si serioze, por ne jemi gjithashtu të prirur të shohim kërcënime atje ku nuk ekzistojnë.
Më keq, kur i shohim këto kërcënime, ne zakonisht tërhiqemi ose shkojmë në sulm. Të dy opsionet i largojnë njerëzit e tjerë. Të dy opsionet na vënë në rrezik.
Nëse plaga jonë origjinale është braktisur dhe kemi frikë se do të braktisemi përsëri, atëherë ne priremi të sillemi në mënyra që çojnë në braktisje. Është e njëjta nëse kemi frikë se do të sulmohemi. Në të vërtetë, pavarësisht nga plagët tona origjinale, kjo dinamikë funksionon.
Frika që formohet rreth plagëve tona origjinale ekziston për të na mbrojtur nga retraumatizimi, por paradoksalisht ajo shpesh na shtynë të sillemi në mënyrat që shkaktojnë ritraumatizimin tonë.
Shërimi kërkon që ne ta njohim këtë dhe të punojmë me frikën tonë. Ne duhet të mësojmë se si ta mbajmë frikën tonë në heshtje pa vepruar sipas saj. Ne gjithashtu duhet të zhvillojmë aftësinë dalluese për të njohur atë që përbën një kërcënim të vërtetë dhe çfarë vjen nga plagosja jonë. Ky mësim kërkon kohë, por bën një ndryshim real në jetën tonë. /Nistori/
Përktheu dhe përpunoi:
Yll Avdijaj
