Gostivari që ende nuk e di emrin kush ia la

    Fotografia: Rromir Imami

    Lulzim Haziri

    Gjithçka filloi të mbahet mend
    Kur ta sajuan emrin
    Pa ditur i pari kush ta tha
    Secili nga një legjendë ta la

    Me buzëqëshje krejtve u jep të drejtë
    Pa qenë për njërin nënë e tjetrin njerkë.

    U shtrive aq sa malet të lanë 
    Njëri i Lartë, tjetri i Thatë
    Njëri i blertë, tjetri i sertë
    Por kur vjen dimri, të dy bëhen një
    Me kësula të bardha në kokë.

    Mbi këtë fushë të blertë pikëllimi
    E mbetur djerr, jo për ujë po për krah
    Vardari për mjedisi të rrjedh vërdallë
    I vizatuar si me një dorë fëmiju n’janar
    Ujë që më parë mbush vrima urithi
    Se rrënjë groshe, drithi apo misri
    Që mbi ty rriten pa i prek dielli.

    E njohe botën para se me të njohë
    Sot kot kërkon hartave emrin që e ke një
    Ata që të deshën, që lanë emër e nam
    Nuk i gjenë në emra rrugësh, askush nuk i pa
    Do të ishin harruar por t’mos ishte era
    Sa herë që fryen si polen ua sjell 
    Për të mbi mbi kopshtin e ndërgjegjes.

    Ti emrin e ke mikëpritje
    Pret e përcjell në heshtje 
    Miq, ushtri, barbarë, shkrimtarë 
    Luftëtarë, kronikan, vallëzuese apo tuxhar
    Të gjithëve u bën vend në han

    Që thonë se e ngriti një gocë nga Tivari
    Aq mirë i gostit, sa më këmbët s’ua lan
    Ua qet atë që s’e ke, atë që e hanë
    Dhe largohesh qetë, strukesh në një skaj
    …krenar e i shkathët si emrin që e mba!

    Lajmi Paraprak

    Çfarë na mëson Covid-19 për rrjetet e dekarbonizuara të elektricitetit?

    Lajmi i rradhës

    Nuk banohet në një vend ku të nënçmojnë

    Lajme tjera

    Bashkohu

    Informohu në kohë