Poezi nga Frederik Rreshpja

    Ku ishe ti?

    Ku ishe ti kur dola i vetëm nën hënë?
    Në ç’hënë barisnje vallë?

    Ku ishe ti kur vizitova profilin tënd
    Në xhamin e muzgut që krisi dhe u thye me trishtim?

    Pastaj erdhi nata mbushur me mungesën tënde
    Pastaj erdhi prap nata
    dhe kështu ka për të qenë deri në ditën e fundit të netëve.

    Zbrita tek kroi
    duke mbajtur në duar vazon delikate të agimit
    Pashë sytë e tu ruajtur në kujtesën e ujrave.

    Lisi plak lëshoi përdhe kurorën e vjeshtës
    Si një sovran që abdikon.

    Ani, mua më zuri ky mallkim.
    Po qysh bën pylli pa ty? Si del vjeshta?
    A ndofta nuk do të ketë kurrë më vjeshtë?
    Atëherë në emër të kujt do të bien gjethet?
    Në emër të kujt do të vijnë shirat, mjegullat, ylberët?

    Ah, zemra ime, eja vër dorë mbi stinët! 

    Lajmi Paraprak

    Rusia imiton markat perëndimore

    Lajmi i rradhës

    Mbyllet procesi i votimit, fillon numërimi i votave

    Lajme tjera

    Bashkohu

    Informohu në kohë