Reshat Arbana
Një piskamë tokën ka lëkundur
Kërkon shqipja djemt e humbun
Nana thrret, djali s’përgjigjet,
Zemra e nanës flakë po digjet.
Kur nanë lokja i bzan t’birit
Shkrep rrufeja n’kupë t’qiellit
Retë e zeza nisin tërbohen
Breshër lotësh mbi dhe’ lëshohen
Thirrja e nanës t’rrëqeth mishin
Duhma e saj thellë të djeg shpirtin
Thirrja nanës t’futë gjallë n’dhe
Bir i nanës, fol mor ku je?
O shqiptar që aq shumë vuajte
N’emër t’Zotit po t’baj një lutje
Nëse ndodhesh ndokund gjallë
Thuja nanës bir, veç një fjalë.
Fol me nanën pash të madhin Zot,
Mos e len t’mbytun n’lot
Se i shkoi moti veç me vaj
Krue loti n’sytë e saj.
Ditë e natë mendja n’ty
Loti i mallit, pikë gjaku n’sy
I gurit dhe e ban copa
I bjen votres dhe cachet toka.
N’qofsh gjallë birë, ngjoma thirrjen,
Mos ia kthe nanë lokes shpinën.
Ktheje bir kryet prej mëmëdheut
Fol me nanën,
Fol mor burr i dheut.
