Amir Taha, 20 muajsh shtrihet i heshtur në krevat, me flokët e ngritura lart, ndërsa dallohet plaga e madhe në ballë.
Mavijosjet e purpurta fryhen rreth njërit prej syve të tij të mëdhenj kafe.
Ai është jetim tani, thotë halla e tij, Nehaia Al-Qadra për CNN, me prindërit dhe dy vëllezërit e motrat e tij të vrarë në një sulm izraelit, një sulm në luftën shkatërruese ndaj Hamasit në Gaza që Izraeli filloi pasi militantët kryen sulme më 7 tetor.
Më shumë se 18,000 njerëz janë vrarë, sipas Ministrisë së Shëndetësisë të drejtuar nga Hamasi në Gaza.
“Ata e gjetën Amirin në krahët e nënës së tij të shtrirë në rrugë”, tha Al-Qadra. “I ka vdekur motra, i ka vdekur vëllai, daja dhe motra tjetër është plagosur në spital… Këtu jemi, ai nuk ka as nënë, as baba, as motër e vëlla më të madh. Tani jemi vetëm ne të dy dhe Zoti.”
Amiri dëshiron babanë e tij. “Dje ai pa një infermier që i ngjante babait të tij dhe vazhdoi të bërtiste ‘Babi! Babi! Babi’”, tha El-Kadra. Kur ajo duhet ta qetësojë, i tregon vogëlushit një video të babait të tij.
Tmerri i luftës moderne
Amir do të shërohet nga plagët e tij fizike me trajtimin që po merr tani në një spital fushor në Rafah, në Gazën jugore, të ngritur nga qeveria e Emirateve të Bashkuara Arabe.
Grupi i CNN arriti të shikonte nga afër të sëmurët në spitalin e ngritur në Gaza nga Emiratet e Bashkuara Arabe.
Në rrugët e shpërndara me plehra dhe rrënoja nga ndërtesat e shkatërruara, ne shohim tmerrin e luftës moderne. Pavarësisht bombardimeve të rënda, njerëzit enden jashtë si zombie, ndoshta duke u përpjekur të kuptojnë jetën e tyre, ndoshta pa asgjë tjetër për të bërë.
Shumica e dyqaneve janë të mbyllura, por ka një radhë të gjatë jashtë një furre buke. Dhjetori po hyn.
Në një dhomë tjetër në spitalin fushor, tetë-vjeçarja Jinan Sahar Mughari nuk mund të lëvizë. “Ata bombarduan shtëpinë para nesh dhe më pas shtëpinë tonë”, tha ajo për CNN. “Unë isha ulur pranë gjyshit tim, dhe gjyshi më mbajti, dhe daja ishte mirë, kështu që ishte ai që na nxori jashtë”.
Kafka dhe këmba e Jinanit u thyen nga bombardimi, shpjegon nëna e saj Hiba Mohammed Mughari, e cila nuk ishte në shtëpi në kohën e sulmit.
“Shkova në spital për ta kërkuar… Erdha këtu dhe e gjeta”. Ajo e inkurajon fëmijën e saj të flasë ndërsa ajo vetëm hesht. Lotët i rrjedhin në fytyrë ndërsa qan në heshtje.
Mjekët në Spitalin Fushor të Emirateve të Bashkuara Arabe thonë se e kanë të vështirë të shohin dhe trajtojnë fëmijët e pafajshëm të cilët janë viktima të luftës.
“Është diçka që të ndryshon zemrën”, tha Dr. Ahmed Almazrouei.
Spitali u ndërtua me shpejtësi në një stadium futbolli. “Njerëzit nga këtu, na kërkojnë që shërbimi ynë të jetë i kufizuar për të lënduarit rëndë sepse janë ata që kanë nevojë. Dhe ata nuk mund të presin”, tha Al-Naqbi.
Qetësi mes sulmeve ajrore
Mjekët vullnetarë janë në gatishmëri 24/7 dhe punojnë me orë të gjata. “Dje filluam në tre të mëngjesit. Katër lëndime. Jo amputime, por djegie. Djegiet janë më të këqija se amputimet”, tha Al-Naqbi. “Dhe ne qëndruam zgjuar deri vonë pasdite”.
“Dikush erdhi me një lëndim në kokë dhe me krimba që dolën nga plaga”, tha Al-Naqbi. “Ne nuk mund të shpjegojmë se në çfarë ambienti ata ishin të ekspozuar, dhe nga ana mjekësore nuk mund të shpjegoj se sa e rëndë ishte ajo situatë. Edhe kirurgu ynë u trondit.”
Brenda spitalit është pothuajse qetë, me staf të organizuar që kujdeset me efikasitet për pacientët e tyre, në reparte, reparte të terapisë intensive dhe salla operacioni. Por lufta është gjithmonë e pranishme.
Brenda 15 minutave nga mbërritja e CNN, ka një goditje të fortë të një sulmi ajror aty pranë. Mjekët as nuk dridhen. “Kjo është jeta reale”, tha Al-Naqbi, duke shtuar se ata dëgjojnë të paktën 20 goditje në ditë. “Mendoj se jemi mësuar me të”.
Shënime të lyera me gjak
Nuk dihet se çfarë u godit – një objektiv i Hamasit apo një shtëpi apo biznes civil. Por së shpejti ata marrin lajme se ka viktima që duhet të trajtojnë.
“Ata sapo na thirrën tani, do të na dërgojnë dy të rinj të dëmtuar nga bombardimet”, tha Al-Naqbi, duke nxituar në “Zonën e Kuqe” ku ata marrin pacientë të rinj me trauma.
“Shumica prej nesh [janë] mjekë me përvojë të urgjencës, konsulentë të ICU”, tha ai më vonë, duke diskutuar përvojat e ekipit në shtëpi. “Ne kemi parë trauma, por ajo do të vijë përmes EMS-së (shërbimeve mjekësore të urgjencës), … të pastër, të organizuar, me një tabelë të duhur.”
“Bota nuk po dëgjon”
Kjo për shkak se pacientët vijnë nga Gaza e shkatërruar që ne pamë në makinën tonë 4.5 kilometra nga kufiri egjiptian në spital dhe mbrapa.
Ushtria izraelite thotë se që nga 7 tetori, ajo ka goditur më shumë se 22,000 objektiva në Gaza, një zonë vetëm rreth 25 milje e gjatë dhe shtatë milje e gjerë, duke tejkaluar çdo gjë që shihet në luftën moderne për sa i përket intensitetit dhe egërsisë.
Pothuajse të gjithë mbi 2 milionë banorët e Gazës janë detyruar të largohen nga shtëpitë e tyre, thotë Organizata Botërore e Shëndetësisë , pasi Izraeli synoi fillimisht veriun dhe më pas jugun e territorit në operacionet e tij për të shkatërruar Hamasin dhe për të rimarrë më shumë se 100 pengje që ende besohet se mbahen nga militantët.
Edhe pse shumë vende kërkuan një armëpushim, një pacient i ri në spitalin fushor të Emirateve pyeti me hidhërim nëse dikush ishte vërtet i shqetësuar mjaftueshëm.
Para luftës, 20-vjeçarja Lama Ali Hassan Alloush studionte për inxhinieri në universitet dhe përgatitej për dasmën e motrës së saj. Familja e saj dëgjoi urdhrat e ushtrisë izraelite për të lënë shtëpinë e tyre në veri dhe iku në jug. Por shtëpia ku ata po kërkonin strehim u godit. Tani, ajo është në spital, këmba e djathtë e saj është amputuar.
“Bota nuk po na dëgjon“, tha ajo. “Askush nuk kujdeset për ne, ne kemi mbi 60 ditë që vdesim, po vdesim nga bombardimet dhe askush nuk bëri asgjë”./ CNN
