Kur djali im ishte në klasën e dytë, mësuesi i tij dha një detyrë interesante. Të gjithë fëmijët në klasën e tij duhej të bënin darkë për familjet e tyre, të gjithën nga e para. Prindërit u lejuan të këshillonin, por secili fëmijë duhej të merrte drejtimin e projektit. Dokumentimi me anë të fotografive dhe një shkrim e informuan mësuesin se sa mirë shkoi procesi.
Djali im e donte këtë projekt. Menuja e ëndrrave të tij përbëhej nga spageti dhe qofte, sallatë jeshile dhe byrek me mollë. U desh gjysma e ditës së diel dhe shpjegime të shumta nga unë, por vakti ishte i shijshëm dhe ndjenja e tij e kënaqësisë e thellë. Që atëherë, ai ka bërë byrek me mollë në disa raste dhe gjithmonë më ndihmon për të përgatitur qofte.
E vlerësova shumë mirë këtë projekt sepse vuri në qendër të vëmendjes gatimin në shtëpi dhe sa e rëndësishme është ta kesh atë aftësi. Ky është në të vërtetë, një nga qëllimet e mia kryesore gjatë rritjes së fëmijëve. Unë dua që fëmijët e mi të jenë në gjendje të gatuajnë mirë në kohën që do të lëvizin jashtë. Ata do të kuptonin kombinimet themelore të përbërësve dhe erëzave, do të njihnin teknikat themelore dhe do të njihnin zëvendësuesit dhe raportet e zakonshme. Për ta arritur këtë, udhëzimet për gatimin kanë tre nivele në familjen time.
Faza e vëzhgimit, kur foshnjat dhe fëmijët e vegjël vëzhgojnë prindërit e tyre të përgatisin rregullisht ushqimin nga e para. Ata ulen diku afër duke parë përbërësit të shndërrohen në ushqime të shijshme që ata janë më të prirur për t’i ngrënë, sepse ata ishin dëshmitarë të procesit. Ju nuk mund ta mësoni një fëmijë të gatuajë nëse nuk gatuani vetë.
Niveli tjetër është gatimi i udhëzuar, ku fëmijët inkurajohen të marrin pjesë në proces sa herë që të jetë e mundur. Që në moshën katër vjeç e tutje, unë u kam dhënë fëmijëve të mi thika për prerjen e përbërësve të butë dhe i mësova teknikën e duhur. Ndërsa ata rriteshin, unë i lija të merreshin me një mikser, të trazonin gjërat që zienin në tenxhere, të gjitha të mbikëqyrura me kujdes. Unë pres që ata të ndihmojnë me punët e lidhura me kuzhinën, të tilla si zbrazjen e lavastoviljes, të heqin sende ushqimore, të fshijnë tavolinën.
Më në fund arrijmë në fazën e pavarur. Kjo është kur heq dorë nga kontrolli dhe tërhiqem në sfond, duke i lënë fëmijët të marrin drejtimin në projektet e tyre të gatimit. Unë jam aty për t’iu përgjigjur pyetjeve dhe t’u përgjigjem urgjencave, por jo për të ndihmuar direkt.
Javën e kaluar, për shembull, fëmijët e mi donin pankekë për mëngjes, por unë isha e zënë dhe u thashë t’i bënin vetë. U tregova një recetë dhe u largova nga dhoma.
Fëmijët duhet të lejohen të jenë të lirshëm në kuzhinë dhe të eksplorojnë. Atyre u duhet t’u jepen aftësi dhe mjete për ta bërë këtë në mënyrë të sigurt, por vjen një pikë kur atyre duhet t’u besohet ta bëjnë vetë. Filloni sot.
